Drodzy Rodzice!
Czterolatek jest dość chwiejny emocjonalnie – mogą zdarzać się sytuacje, kiedy rzewnie płacze, a po chwili śmieje się do rozpuku. Nie rozumie swoich emocji, dlatego warto z nim rozmawiać, by wyjaśnić co odczuwa i dlaczego. Ważne jest, by nie mówić, że przeżywane przez niego uczucia są złe lub nieważne. Dziecko zaczyna się też buntować – to, co mówią dorośli często budzi jego sprzeciw. Nie potrafi jeszcze odróżnić fikcji od prawdy, a rozwijająca się wyobraźnia może sprawić, że nasilają się lęki. Pojawiają się u niego takie emocje jak: duma, zazdrość, zakłopotanie, wina, wstyd, kształtuje się sumienie.
W tym tygodniu zapraszamy Was wraz z dziećmi do rozmowy o wrażeniach i uczuciach – nauczymy się je nazywać i odczytywać, poszukamy sposobów, jak radzić sobie kiedy odczuwamy trudne, nieprzyjemne emocje.
Na początek zapraszamy do zabawy dydaktycznej – „Znaki uczuć”(proszę przygotować sześć kół z papieru i narysować wyraz twarzy wg wzoru).
Rozkładamy znaki uczuć i określamy je. Dziecko odszukuje podany znak, próbuje pokazać taką minę, podając przykład sytuacji, podczas której przeżywamy to uczucie.
„Dokończ
zdanie”
– Jestem zły gdy …
– Cieszę się gdy …
– Jestem smutny gdy …
– Jestem zdziwiony gdy …
Nasze emocje – Jak się czuje Miś? Wysłuchanie piosenki
https://www.lulek.tv/vod/clip/jak-czuje-sie-mis-emocje-piosenka-dla-dzieci-92
„Co mówi lusterko?”- Patrząc w lusterko dziecko mówi: Teraz jestem… smutny, wesoły , zdziwiony, przestraszony, itp.
Praca z kartami cz.2. 37 Dziecko opowiada jakie uczucia towarzyszą dzieciom na ilustracjach, nalepiają w okienka odpowiednie symbole.
„Zgaduj zgadula”– Dziecko pokazuje wymyśloną przez siebie emocję (z omawianych) i demonstruje ją swoją mimiką twarzy oraz ciałem, a rodzic odgaduje jaka to emocja, po czym można zamienić się rolami.
Inscenizacja wiersza D. Gellner pt. „Zły humorek”: wspólne dobieranie symboli które wyrażają emocje (buźki) oraz nazw uczuć odpowiednio do przedstawianych fragmentów wiersza, oraz nazywanie uczucia „po imieniu”.
Wiersz D.
Gellner „Zły humorek”
Jestem dzisiaj zła jak osa!
Złość mam w oczach i we włosach!
Złość wyłazi mi uszami
i rozmawiać nie chcę z wami!
A dlaczego? Nie wiem sama.
Nie wie tata, nie wie mama…
Tupię nogą, drzwiami trzaskam
i pod włos kocura głaskam.
Jak tupnęłam lewą nogą,
nadepnęłam psu na ogon.
Nawet go nie przeprosiłam –
taka zła okropnie byłam.
Mysz wyjrzała z mysiej nory:
– Co to znowu za humory?
Zawołałam: – Moja sprawa!
Jesteś chyba zbyt ciekawa.
Potrąciłam stół i krzesło,
co mam zrobić, by mi przeszło,!?
Wyszłam z domu na podwórze,
wpakowałam się w kałużę.
Widać, że mi złość nie służy,
skoro wpadłam do kałuży.
Siedzę w błocie, patrzę wkoło,
wcale nie jest mi wesoło…
Nagle co to? Ktoś przystaje.
Patrzcie! Rękę mi podaje!
To ktoś mały, Tam ktoś duży –
Wyciągają mnie z kałuży.
Przyszedł pies i siadł koło mnie,
kocur się przytulił do mnie,
mysz podała mi chusteczkę:
– Pobrudziłaś się troszeczkę!
Widzę, że się pobrudziłam,
ale za to złość zgubiłam
Pewnie w błocie gdzieś została,
LECZ NIE BĘDĘ JEJ SZUKAŁA!
Zabawa „Start rakiety” – wysyłamy złość oraz wszystkie emocje, z którymi jest nam źle, w kosmos.
Dziecko:
- bębni palcami po podłodze, najpierw cicho powoli, a potem coraz szybciej i coraz głośniej;
- klaszcze w dłonie natężającą się głośnością i we wzrastającym tempie;
- tupie nogami, także tutaj zaczynają cicho i powoli, a potem coraz szybciej i głośniej;
Hałas i szybkość wykonywanych ruchów stopniowo wzrastają, dziecko wstaje
gwałtownie ze swojego miejsca, wyrzuca z głośnym wrzaskiem ręce do góry – RAKIETA
WYSTARTOWAŁA!
Powoli siadamy na swoich miejscach. Ruchy uspokajają się, słychać tylko
delikatny szum, aż wszystko cichnie – rakieta znika za chmurami.
I jesteśmy radośni.
„ Zabawa muzyczno–ruchowa na zgodę” ( dziecko i mama stają naprzeciw siebie)
Nie chcę cię 3x znać (machając rękoma odsuwają się od siebie trzy kroki)
Chodź do mnie 2x,
rączkę mi daj (powracanie do siebie)
Prawą mi daj (podają sobie prawe ręce- na zgodę, puszczają)
lewą mi daj (podają sobie lewe ręce, puszczają)
i już się na mnie nie gniewaj.( tworzą kółeczka i okręcają się). Powtórzenie
przeprosin.
„Ciemność jest niezwykła”– rozmowa na temat ciemności. Szukanie najciemniejszego miejsca w domu, siadanie razem z mamą, zamykanie oczu i dzielenie się swoimi przeżyciami. Jak się czuję w takim miejscu?
Wysłuchanie wiersza „ Ciemnego pokoju nie trzeba się bać” Ewy Szelburg – Zarembiny
Ciemnego
pokoju nie trzeba się bać,
Bo w ciemnym pokoju czar może się stać…
Ach! W ciemnym pokoju, powiadam wam, dzieci,
Lampa Aladyna czasami się świeci…
Ach , w ciemnym pokoju wśród łóżka poduszek.
Spoczywa z rodzeństwem sam Tomcio Paluszek…
Ach, w ciemnym pokoju podobno na pewno
Zobaczyć się można ze Śpiącą Królewną…
Ach, w ciemnym pokoju Kot, co palił fajkę
Opowiedzieć gotów najciekawszą bajkę,
Wysoka czapla chodzi wciąż po desce
I pyta się dzieci: Czy powiedzieć jeszcze?
Pytania do dzieci: Dlaczego nie boimy się ciemnego pokoju? Jakie postacie z bajek możemy sobie wtedy wymyślić? Jaką miłą postać chcielibyście zobaczyć w swoim ciemnym pokoju? Dlaczego?
Praca plastyczna – „Straszydło”, wyprawka,49
Pytania do dzieci: czego się boją, jak można przezwyciężyć strach, jak może wyglądać strach. Praca z kartami, wypychanie „straszydła” i ozdabianie go kolorową krepą, plasteliną, wg wyobraźni dzieci.
„Zabawa muzyczna ze strachem” – swobodny taniec przy muzyce, na przerwę dzieci wymyślają miły ukłon do mamy, brata lub siostry.
„Jak oswoić strach”- bajka terapeutyczna. Przeczytaj mi mamo.
https://lilfeather.pl/bajka-o-wietrze-ktora-przegoni-strach
– pytania do dziecka: co zrobić gdy się boimy, kto nam pomaga, gdzie czuję się bezpiecznie?
Praca plastyczna „Latawiec z foliowej torby”- na foliową torbę przyklejamy ozdoby z papieru samoprzylepnego lub rysujemy markerami wesołą minkę. Raczki torby związujemy długim mocnym sznurkiem. Nasz latawiec jest gotowy, można pójść go puszczać.
„Mój bezpieczny pokój”- praca z kartami cz.2 str. 38, odszukaj różnice między obrazkami.
„Zabawa na rozweselenie” – przybij piątkę. Dziecko bawi się przy dowolnej melodii, na przerwę w muzyce podbiega do mamy lub bliskiego spotkanego w pobliżu i przybija dłonią piątkę, by dać nam znak, że wszystko jest ok.
Ćwiczenia Gimnastyczne:
Pozostałe karty pracy z tematu Wrażenia i uczucia dzieci 3 i 4 letnie mogą uzupełniać po jednej dziennie w zależności od Państwa dyspozycji czasowej.